ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ : ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ : ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Όταν ήμουν μικρή και ζούσαμε ακόμα στο χωριό, στις καλές εποχές, οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν έμοιαζαν σχεδόν καθόλου με τις τωρινές. Τα πράγματα ήταν πιο απλά αλλά και πιο όμορφα. Πολύ μικρή, θυμάμαι χιόνιζε περισσότερο και κάποιες φορές περνούσαμε λευκά Χριστούγεννα, πριν βάλουμε τα καλοριφέρ ζεσταινόμασταν με ξυλόσομπα και στο σπίτι επικρατούσε η πιο γλυκιά ζέστη, περιμέναμε πως και πώς να βοηθήσουμε την μαμά με το δέντρο, αυτός ήταν όλος και όλος ο στολισμός στο σπίτι και μια χάρτινη φάτνη, όμως ήταν αρκετά για να μπούμε στο κλίμα και να είμαστε ευτυχισμένα, τα τραγούδια που ακούγαμε ήταν τα κλασικά ελληνικά Χριστουγεννιάτικα και τραγουδούσαμε σε όλη την διάρκεια του στολισμού. Καθώς πλησίαζαν οι γιορτές πηγαίναμε με την μαμά μου για ψώνια στην Δράμα, ήταν η εποχή που παίρναμε καινούρια παπούτσια και ρούχα, η βόλτα στο σούπερ μάρκετ ήταν αναγκαία για να εφοδιαστούμε τα απαραίτητα για τις γιορτές και όχι μόνο.

 Παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς σηκωνόμασταν νωρίς το πρωί, ντυνόμασταν καλά, τρώγαμε ένα καλό πρωινό και με την αδερφή μου (ο αδερφός μου ήταν μικρός) και τους φίλους από την γειτονιά ξεκινούσαμε για τα κάλαντα. Εκτός από χρήματα, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν πολλά, αρκετοί μας έδιναν και γλυκά. Με την αδερφή μου είχαμε ίδιους κουμπαράδες διαφορετικού χρώματος, εγώ πορτοκαλί και αυτή πράσινο, βάζαμε τα λεφτά και συμπεριφερόμασταν σαν να ήταν ο μικρός μας θησαυρός. Τη νύχτα τρώγαμε όλοι μαζί παραδοσιακά πιάτα που τιμάμε ακόμα και σήμερα, λαχανοντολμάδες και χοιρινό τα πιο σημαντικά και υποδεχόμασταν τους καλικατζάρους, η γιαγιά μου μας έλεγε παραμύθια για τις ζαβολιές τους και πως τρόμαζαν ανθρώπους και σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους (τους διώχναμε τα Φώτα) φοβόμουν μήπως τους συναντήσω και μου κάνουν κακό.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς αναμέναμε όπως όλα τα παιδάκια τον ερχομό του Άγιου Βασίλη, μετρούσαμε τις ώρες μέχρι να φτάσει το βράδυ, να μαζευτούμε στο εορταστικό τραπέζι, να κόψουμε την βασιλόπιτα που δεν ήταν άλλη από την σουσαμόπιτα, που συνηθίζεται ακόμα και σήμερα στα χωριά της Δράμας και έπειτα η μαμά μου έβγαινε κρυφά έξω και μας έβαζε κοντά στα παπούτσια μας τα δώρα από τον Άγιο Βασίλη. Τι χαρά κάναμε δεν περιγράφεται, τα δώρα δεν είχαν καμία σχέση με τα τωρινά, ήταν απλά, επιτραπέζια παιχνίδια, παραμύθια και βιβλία, γλυκά και σοκολάτες, αυτοκινητάκια για τον αδερφό μου κάποια transformers στην καλύτερη περίπτωση, η γιαγιά μου μας έπαιρνε μπλοκ και μολύβια ζωγραφικής, τετράδια και γλυκά. Υπήρχαν χρονιές που είχαμε και κάποια extra δωράκια από θείους, τότε πραγματικά το χαμόγελο δεν έφευγε από τα χείλη μας! Ανήμερα του νέου χρόνου σηκωνόμασταν νωρίς το πρωί, τρώγαμε ένα καλό πρωινό και έπειτα αφιερώναμε όλη την ημέρα στα παιχνίδια που είχαμε πάρει το προηγούμενο βράδυ.

 Αυτές ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές των εορτών ακόμα και μεγαλώνοντας δεν απέβαλλα τον ίδιο ενθουσιασμό και συναισθήματα εκείνων των ημερών και εύχομαι κάποια στιγμή σύντομα να μου δοθεί η ευκαιρία να δημιουργώ κάθε χρόνο την ίδια και καλύτερη ατμόσφαιρα για τα δικά μου παιδιά!!!

Και μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε  και φέτος το πιο όμορφο και παραμυθένιο χωριό του Άϊ Βασίλη στην Ονειρούπολη Δράμας!!!!!

Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων και φωτογραφιών της ιστοσελίδας χωρίς την αναφορά στην πηγή. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα..