ΜΙΚΡΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ

          

Εχθές καλωσορίσαμε με έναν υπέροχο ήλιο  και τον τελευταίο μήνα του Φθινοπώρου και όπως δείχνουν όλα οι πρώτες μέρες τουλάχιστον δε θα θυμίζουν καθόλου φθινόπωρο. Ο Νοέμβριος, όπως έχω ξαναπεί είναι από τους αγαπημένους μου μήνες, είναι ο μήνας της γιορτής μου, είναι ο μήνας που οι βιτρίνες ντύνονται με τα Χριστουγεννιάτικα και ο μήνας που σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα . Φέτος υπάρχει ακόμα ένας λόγος για να τον αγαπώ, σε λίγες μέρες μπαίνω στον μήνα μου και αυτό σημαίνει ότι ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά στο μικρό μας θαύμα!

            Όμως, παρόλη την εγκυμοσύνη και της δυσκολίες που την συνοδεύουν το τελευταίο μήνα ( κούραση, μεγάλωσε η κοιλιά, πόνος στη μέση και πλάτη και δυσκολία κατά τον ύπνο) δεν συγκρατήθηκα και με όλη την καλή μου διάθεση είπα να στολίσω το σπίτι με μικρές Φθινοπωρινές πινελιές, έτσι για να μην ξεχνάμε τις όμορφες συνήθειες. Λίγα πράγματα φέτος, ήθελα να γεμίσω ένα καλάθι με κολοκύθες, να χρησιμοποιήσω και φέτες από ξύλο σαν βάσεις σε κεριά και διακοσμητικά, να βρω ένα στεφάνι για την πόρτα αλλά περιορίστηκα  σε λίγα και καλά. Δεν πειράζει, του χρόνου με υγεία θα οργανωθώ καλύτερα. Καλό τελευταίο Φθινοπωρινό μήνα φίλοι μου και τα καλύτερα έρχονται…….

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

            Τον προηγούμενο μήνα και συγκεκριμένα από τις 30 Αυγούστου που είχαμε την επέτειο μας με έπιασε πάλι μια έντονη επιθυμία να μπω στην κουζίνα και να δοκιμάσω συνταγές, κυρίως γλυκές μιας και σε αυτήν την εγκυμοσύνη τα φρούτα και τα γλυκά έχουν την τιμητική τους. Έτσι, στην επέτειο μας ήθελα να προσφέρω ένα όμορφο και γλυκό  πρωινό στον Κυρ και κατέληξα σε τηγανίτες με μέλι τις οποίες προσπάθησα να κάνω σε σχήμα καρδιάς, εντάξει δεν μου βγήκε τέλειο αλλά η γεύση μας αποζημίωσε. 

Έπειτα μου κόλλησε να κάνω το κλασικό κουλούρι Θεσσαλονίκης με σουσάμι, η συνταγή που βρήκα ήταν αρκετά καλή και για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι μάλλον τα πέτυχα.

Οι μέρες του Σεπτεμβρίου κυλούσαν και εγώ ήθελα το σπίτι να μοσχομυρίσει από φρούτα, οπότε κατέληξα για αρχή σε ένα πεντανόστιμο και απλό κέικ μπανάνας (φωτογραφία δεν πρόλαβα να τραβήξω) και στην συνέχεια σε ένα κέικ με μήλα.

Τέλος, στην γιορτή του Κυρ (29/09) ετοίμασα τρουφάκια με δύο γεύσεις, με ζαχαρούχο γάλα η μία και με κακάο η άλλη και έπαιξα με την επικάλυψη. Τα πήρε να κεράσει στο σχολείο και δεν γύρισε ούτε ένα, πραγματικά μεγάλη επιτυχία αυτό το εύκολο γλυκάκι, σίγουρα θα το έχω στα υπόψη και για άλλες γιορτές.  

Καλωσορίζοντας  τον Οκτώβρη είπα να κάνω μια παύση από τα γλυκά γιατί με μάλωσε η αιματολόγος μου από την καθημερινή κατανάλωση τους, ευτυχώς τα κιλά που πήρα μπήκαν τα περισσότερα στην κοιλιά και μπορώ ακόμα να με βλέπω στον καθρέφτη, βέβαια λένε ότι αρκετά μπαίνουν στο τρίτο τρίμηνο, ελπίζω όμως να την βγάλω καθαρή και να μην φουσκώσω και άλλο σαν μπαλόνι! Να έχετε ένα καλό Σ/Κ και να περάσετε ακόμα καλύτερα...

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΛΩΤΣΑΕΙ

            Η εγκυμοσύνη για μένα έγινε αληθινή την πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι υπάρχει μέσ α στην κοιλιά μου, μια ελαφριά αίσθηση σπρωξίματος από μέσα προς τα έξω, κάτι να κουνιέται χωρίς όμως να είναι περίεργο αλλά αντίθετα κάτι που μου δημιούργησε μια αίσθηση πρωτόγνωρη, μια ανεπανάληπτη εμπειρία! Πάντα προσπαθούσα να φανταστώ από τις περιγραφές φίλων και συγγενών για το πώς είναι όταν κλωτσάει το μωρό, όμως πραγματικά μέχρι που έφτασε η στιγμή να το ζήσω και να το ζω ακόμα η φαντασία μου δεν πλησίαζε ούτε στο ελάχιστο αυτό το μαγικό συναίσθημα! Πλέον μπαίνοντας  σε λίγες μέρες στον 8^ο μήνα το μωρό έχει μεγαλώσει τόσο ώστε όχι μόνο κλωτσάει αλλά βάζει και δύναμη, η αγαπημένη μας θέση είναι να βρίσκουμε στόχο τη δεξιά πλευρά της μανούλας και να την ταράζουμε, τολμώ να πω ότι κάποιες φορές με πονάει και λίγο! Αστεία φαίνεται η κοιλιά μου όταν προσπαθεί να αλλάξει θέση/στάση και τότε έχουμε πραγματικό show, βλέπεις μια κοιλιά να ανεβοκατεβαίνει μέχρι να βολευτεί. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές η πίεση που ασκεί στα τοιχώματα της κοιλιάς μου είναι απίστευτη, όχι αγάπη μου όσο και να σπρώχνεις δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις από εκεί, εκτός του ότι είναι νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο! Μια φίλη μου που έχει δύο παιδιά στο δημοτικό μου έλεγε ότι θα ήθελε να ξαναμείνει έγκυος μόνο και μόνο για την αίσθηση του μωρού όταν βρίσκεται μέσα σου, τις κινήσεις του, τις κλωτσιές του, αυτή την μοναδική επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ της μητέρας και του παιδιού.  Θα συμφωνήσω, όμως πλησιάζοντας στην τελική ευθεία γίνομαι ανυπόμονη και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως θα είναι και οι κλωτσιές του εκτός κοιλιάς, προσπαθώ να φανταστώ τη φατσούλα του και πως το κρατάω στην αγκαλιά μου! Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή όμως απολαμβάνουμε τη μόνη επικοινωνία που ξέρει και τη ξέρει πολύ καλά…..

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Αυτό το καλοκαίρι ήταν από τα πιο όμορφα αλλά και αγχωτικά καλοκαίρια της ζωής μας. Η εγκυμοσύνη μας δημιούργησε απερίγραπτη χαρά αλλά και ανησυχία για το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα. Περιορίσαμε τις διαδρομές και τις εκδρομές όπως άλλες χρονιές και περάσαμε τον περισσότερο καιρό στην Χαλκιδική και λίγες μέρες στην Δράμα. Η αφόρητη ζέστη που είχε αυτό το καλοκαίρι σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη δεν διευκόλυνε και πολύ τα πράγματα, ευτυχώς κάναμε αρκετά μπάνια στη θάλασσα και ξεκουραστήκαμε πολύ. Για την Δράμα αγοράσαμε με τα αδέρφια μου μια μεγάλη πισίνα, τοποθετήσαμε μια αιώρα και ένα τραμπολίνο και έγινε η αυλή της μαμάς μου χώρος αναψυχής, μικροί και μεγάλοι με περίσσιο ενθουσιασμό χαρήκαμε όμορφες στιγμές, δηλαδή εκτός από εμένα που δεν δοκίμασα για ευνόητους λόγους τίποτα από τα παραπάνω αλλά θα περιμένω του χρόνου με το μωράκι μου να τα χαρώ εις διπλούν! Οι φωτογραφίες που τραβήξαμε φέτος ήταν λίγες σε σχέση με άλλες χρονιές και αφορούσαν κυρίως εμένα και την κοιλιά μου! Οπότε δεν έχω και πολλές στιγμές να μοιραστώ μαζί σας, εξάλλου τις σημαντικότερες τις μοιράστηκα στην προηγούμενη ανάρτηση. Στην επιστροφή μας από τις καλοκαιρινές διακοπές μας περίμενε πολύ δουλειά στο σπίτι, τον Κυρ δηλαδή γιατί εγώ δεν μπορούσα να κάνω και πολλά, το δωμάτιο που είχαμε για γραφείο έπρεπε να διαμορφωθεί σιγά σιγά σε βρεφικό, να αδειάσει, να το βάψει κ.τ.λ. . Δεν μπορώ να πω ότι ολοκληρώθηκε, αλλά η δύσκολη δουλειά έγινε. Μόλις το ετοιμάσουμε εξ ολοκλήρου θα ανεβάσω φωτογραφίες. Κάπως έτσι κύλησε για εμάς αυτό το καλοκαίρι και τολμώ να πω ότι το Φθινόπωρο μας βρήκε αρκετά ξεκούραστους αλλά και με πολλά πράγματα που πρέπει να δρομολογηθούν.  Προσπαθώ να μην αγχώνομαι γιατί στο τέλος, όπως έδειξε και η ιστορία, όλα έρχονται όπως πρέπει και στην ώρα τους…..

NO NEWS MEAN GOOD  NEWS!

Το ξέρω ότι πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση, όμως καμιά φορά η ζωή μπορεί να γίνει τόσο όμορφα απρόβλεπτη και εκεί που δεν το περιμένεις να σου έρθει το πιο όμορφο δώρο, το πιο μεγάλο θαύμα  και να αλλάξει μια για πάντα! Έτσι λοιπόν συνέβη και σε εμάς,  το δικό μας μοναδικό θαύμα το ανακαλύψαμε αρχές Απριλίου, μια εβδομάδα πριν το Μ. Σάββατο, ξημερώματα σε ένα διανυκτερεύον νοσοκομείο. Η επίσκεψη μας εκεί αφορούσε ένα άσχημο κρύωμα και βήχα που με ταλαιπωρούσε ημέρες και νύχτες, πήγαμε κουρασμένοι, άυπνοι και προσωπικά εξαντλημένη από το βήχα και λίγες ώρες μετά φύγαμε με ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης, μία συγκρατημένη αισιοδοξία και πολλά παγωμένα χαμόγελα.

Η δική μας ιστορία για την απόκτηση ενός παιδιού δεν διαφέρει πολύ από αυτές των υπόλοιπων ζευγαριών που προσπαθούν καιρό και με διάφορες μεθόδους, καταθέτοντας όλο τους το είναι, τη ψυχή τους, την υπομονή τους, το χρόνο τους και τα χρήματα τους για να γίνουν γονείς, να δημιουργήσουν από το τίποτα ένα μικρό θαύμα, μια καινούρια ζωή και να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους. Μετά από πολλές προσευχές, πολύ πίστη και σωστή επιλογή ειδικών γιατρών καταφέραμε και εμείς να πετύχουμε αυτό που φάνταζε άπιαστο όνειρο και το όμορφο είναι ότι πραγματικά το καταφέραμε μόνοι μας μιας και το νινί μας αποφάσισε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να έρθει στις ζωές μας, χωρίς παρεμβατική βοήθεια!

Έτσι λοιπόν, για να μην μακρηγορώ, αφού πέρασε το πρώτο τρίμηνο με αρκετά συμπτώματα και πολύ άγχος από την μεριά μου για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης, ήρθε το δεύτερο που με βρήκε κάπως πιο ήρεμη καθώς άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις κινήσεις του μωρού και όλες οι εξετάσεις μου και οι μεγάλοι υπέρηχοι (αυχενική διαφάνεια και Β΄ επιπέδου) ήταν πολύ καλοί και  έτσι αισίως έχει λίγες μέρες που μπήκα στον 7^ο μήνα και τυπικά στο τελευταίο τρίμηνο!

Πλέον το μωράκι μας έχει μεγαλώσει αρκετά ώστε οι κινήσεις του καμιά φορά να μου προκαλούν έκπληξη και στιγμιαίο πόνο μιας και είναι υπερκινητική η ψυχή μου! Φυσικά θα συμφωνήσω με όλες τις εγκυμονούσες για το πόσο απίστευτα όμορφο συναίσθημα είναι να μεγαλώνει μέσα σου ένα ανθρωπάκι και όσες κλωτσιές και να τρως είναι από τις πιο σημαντικές εμπειρίες που μπορείς να έχεις στη ζωή σου ως γυναίκα και από τις πιο αγαπημένες σου στιγμές, δημιουργείται σιγά σιγά ένα δέσιμο και μια πρωτόγνωρη μεταξύ σας επικοινωνία η οποία εδραιώνεται με τη γέννα και εξελίσσεται με το θηλασμό.  Η προετοιμασία του βρεφικού δωματίου, τα πρώτα πλάνα για τις αγορές που θα χρειαστούμε και τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού με πλησιάζουν όλο και περισσότερο στο στόχο μου, πρώτα ο Θεός, να κρατήσω στην αγκαλιά μου το υγιέστατο μωράκι μου!

Διανύοντας τον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης μου!

Διανύοντας τον 5ο μήνα!

Διανύοντας τον 6ο μήνα!

Διανύοντας τον 7ο μήνα!

ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΔΩΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ

Εχθές ήρθαν για πρωινό στο σπίτι η αδερφή μου, Γιώτα,  με την συγκάτοικο της. Η Ερατώ, η συγκάτοικος ντε, ασχολείται με την δημιουργία χειροποίητων κοσμημάτων και κατασκευών γενικότερα. Και μαντέψτε... μου έφεραν δώρο δύο υπέροχα ζευγάρια σκουλαρίκια από την συλλογή της! Το ένα ζευγάρι με δύο νεραϊδούλες και το άλλο με Αγγελάκια, παρ' όλο που δεν συνηθίζω να φοράω τέτοια σχέδια αυτά τα λάτρεψα και θα τα τιμήσω! Ευχαριστώ κορίτσια.......

Και μιας και πλησιάζουμε ολοταχώς στις Άγιες Μέρες του Πάσχα και ο καιρός είπε να μας κάνει τη χάρη άρχισα σιγά σιγά να κάνω γενική καθαριότητα, φύτεψα σε δύο γλάστρες σπόρους με ετήσια άνθη ( Πρώτη φορά που βάζω σπόρους ελπίζω να με αντέξουν και όχι να αντέξουν!) και έβαλα λίγες Πασχαλινές-Ανοιξιάτικες πινελιές στο σαλόνι για το καλό. Αν δεν αλλάξει ο καιρός οριστικά δεν ασχολούμαι με διακοσμήσεις πάει και τελείωσε! Όχι δεν είναι Πρωταπριλιάτικο αστείο είναι γεγονός, θέλω ήλιο και Ανοιξιάτικες θερμοκρασίες! Αυτά λοιπόν, Καλό Μήνα και Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους...........

ΛΙΣΤΕΣ!

Σαν άνθρωπο θα μπορούσα εύκολα να με χαρακτηρίσω αρκετά πειθαρχημένη, κυρίως σε πράγματα, ιδέες, εργασία καθώς και αρκετά οργανωμένη, η αταξία και το χάος απλά με μπλοκάρουν, θολώνει το μυαλό και φυσικά δεν μπορώ να λειτουργήσω. Μία φίλη είναι σίγουρη ότι ανήκω στο ζώδιο της παρθένου ενώ έχω πει επανειλημμένος ότι είμαι γνήσιο ΛΙΟΝΤΑΡΙ! Που να με ακούσετε να βρυχώμαι……Στο θέμα μας όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά μου συν το πάθος που με διακατέχει (κυρίως όταν κάτι με ενθουσιάζει πολύ) όταν συνδυάζονται καταλαβαίνετε τι γίνεται!

            Παράδειγμα : το τελευταίο καιρό έχω παθιαστεί με τις λίστες (όχι του Σίντλερ) κάθε είδους λίστα που αφορά την οργάνωση ενός σπιτιού και κατ’ επέκταση  της ζωής μου είναι στο προσκήνιο. Οι λίστες σαν ιδέα χαρακτηρίζουν πιστεύω τα άτομα που τους αρέσει η οργάνωση και μπορούν εύκολα να πειθαρχήσουν σε αυτές, ορίστε λοιπόν μια καλή απασχόληση για εμένα. Όχι, δεν έχω εμμονές και ούτε πρέπει να επισκεφτώ γιατρό, απλά διαθέτω αρκετό χρόνο τον οποίο πρέπει να αξιοποιήσω και λίγο δημιουργικά. Σκεφτείτε πόσο λιγότερο άγχος θα είχατε αν ο χρόνος που διαθέτετε για την οργάνωση του σπιτιού σας μειωνόταν κατά πολύ. Δεν αστειεύομαι, το δοκίμασα και πιάνει.

            Για εσάς λοιπόν που έχετε το ίδιο μικρόβιο με εμένα έχω ετοιμάσει μια πρώτη λίστα για τον καθαρισμό του σπιτιού σας την Άνοιξη. Μην μου πείτε ότι δεν κάνετε γενική καθαριότητα και ξεκαθαρίσματα πριν από το Πάσχα γιατί δεν θα το πιστέψω. Η λίστα αφορά γενικά τις εκκρεμότητες που πρέπει να διευθετήσετε, σε άλλες αναρτήσεις θα αναφερθώ αναλυτικά στην οργάνωση και τακτοποίηση κάθε δωματίου ξεχωριστά.

Μπορείτε να κάνετε λήψη της λίστας από εδώ : https://www.scribd.com/doc/259254166/Seasonal-to-do-List-%CE%91%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ.....

Μπήκε και ο Μάρτιος, τυπικά ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, άτυπα ο μήνας με τα καιρικά σκαμπανεβάσματα και τα τελευταία κρύα (ας ελπίσουμε). Παρ’ όλο που μ’ αρέσει ο Χειμώνας νιώθω πως φέτος παρατράβηξε, εντάξει μπορεί χιόνι να μην είδαμε στην Θεσ/νίκη αλλά το κρύο ακόμα καλά κρατεί, να μυρίσει λίγο Άνοιξη, να δούμε χελιδονάκια, να ασχοληθώ με τις γλάστρες μου (ναι, δεν το βάζω κάτω, σιγά σιγά το μπαλκόνι μας θα το διαμορφώσω όπως θέλω!), να μεγαλώσει η μέρα και να μαλακώσει η θερμοκρασία…….Αχ, όλα αυτά είναι προ των πυλών και καθώς τα σκέφτομαι ανεβαίνει η διάθεση μου περισσότερο!

 Όμως, καθώς ο τελευταίος μήνας του Χειμώνα δεν ήταν καθόλου δημιουργικός για μένα και η έμπνευση μου έπιασε πάτο, σκέφτηκα να συγκεντρώσω τις πιο όμορφες στιγμές μας σε φωτογραφίες και να σας τις παρουσιάσω. Εξάλλου μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις δεν λένε….ή στην περίπτωση μου πολλές εικόνες!

Το πρώτο δεκαήμερο γιορτάσαμε τα γενέθλια της αγαπημένης μου αδερφής
με ένα μίνι πάρτυ που οργάνωσαν οι φίλες τις!

Η αγαπημένη μου ανιψιά είναι σχεδόν 18 μηνών, περπατάμε αλλά ακόμα
δεν μιλάμε, είμαστε όμως πανέξυπνες και  κάνουμε νάζια, ματάκια, στέλνουμε φιλάκια και χαιρετάμε!

Αυτά τα χεράκια τα λατρεύω! Μπορώ με τις ώρες να τα κοιτάζω
και να τα φιλάω!

Τις αποκριές την έντυσαν Mini Mouse και την πήγαμε σε
παιδότοπο, το θείο της (Κυρ) εκείνο το ΣΚ δεν τον άφηνε από τα μάτιας της!

Παρακολούθησα τη γενική πρόβα της θεατρικής παράστασης
" Παράνομη Οδήγηση", γέλασα, συγκινήθηκα, δάκρυσα αλλά κυρίως προβληματίστηκα.
Η παράσταση πολύ καλή το ίδιο και οι ηθοποιοί!

Ξεκινήσαμε με τον Κυρ μαθήματα Πρώτων Βοηθειών και Αγωγή Υγείας στα
Κέντρα Δια Βίου Μάθησης. Ένα σεμινάριο που το περιμέναμε πώς και πώς, θεωρώ απόλυτα
απαραίτητο όλοι να γνωρίζουμε πως να αντιμετωπίζουμε με όση ψυχραιμία γίνεται δύσκολες καταστάσεις.

Προσθέσαμε στην λίστα μας ακόμα δύο σειρές, μέχρι τα επεισόδια που είδαμε μας άρεσαν αρκετά.

Κάπως έτσι λοιπόν έφυγε και το Φεβρουάριος, προς το παρόν ο Μάρτιος είναι αρκετά ήρεμος, ελπίζω όμως σύντομα αυτό ν’ αλλάξει!!!

ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΙΠΗ

          Κάθε χρόνο τους κρύους μήνες η έξαρση της γρίπης και των ιώσεων είναι δεδομένη, συνήθως εγώ και ο Κυρ περνάμε τη γρίπη στο πόδι με λίγο συνάχι και πονόλαιμο, φέτος όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έτσι, αρρώστησα πρώτα εγώ και όπως ήταν αναμενόμενο μετά από λίγες ημέρες κόλλησε και ο Κυρ. Την μία εβδομάδα λοιπόν που ήμουν κλεισμένη στο σπίτι, εκτός από την πρώτη ημέρα που είχα πυρετό και δεν μπορούσα να σηκωθώ καλά καλά από το κρεβάτι, τις υπόλοιπες, τις ώρες που ο Κυρ έλειπε στο σχολείο έπρεπε και να φροντίζω τον εαυτό μου και να μην βαριέμαι απίστευτα από την πολύ…..ξεκούραση! Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα καθώς πονούσα πολύ σε όλο μου το σώμα και το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει. Όμως ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξαπλώνω όσο θέλω, να κοιμηθώ αρκετά και να απολαύσω με τις ώρες αγαπημένες ταινίες και σειρές. Εννοείτε ότι ήμουν πολύ ζεστά ντυμένη, έπινα πολλά υγρά και κυρίως τσάι του βουνού με φασκόμηλο, το αγαπημένο μου.  Από φαγητό το μενού είχε κυρίως σούπες και τραχανά, άκρως θρεπτικές και νόστιμες επιλογές. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ την κρέμα χεριών και το lip balm, κυρίως δε όταν αρρωσταίνω με βοηθάνε να ενυδατώνω πολύ το δέρμα και τα χείλη μου. Προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια να αποφεύγουμε όσο γίνεται τα φάρμακα και κυρίως τις αντιβιώσεις, αντιπυρετικά και φυτικά σιροπάκια για το βήχα όμως τα τιμήσαμε.

 Από ταινίες και σειρές είδα διάφορα όπως τα Ghostbusters I και II ! Θα μου πείτε που το ξετρύπωσες, ε ήταν από τις ταινίες που σαν παιδί με είχαν εντυπωσιάσει, νομίζω ότι αυτές και  το Βeauty Αnd Τhe Βeast ήταν το κίνητρο για να λατρέψω την Νέα Υόρκη από τότε, μιλάμε για έρωτα όχι αστεία! Όταν αρρώστησε και ο Κυρ τότε πραγματικά δώσαμε ρεσιτάλ κλεισούρας, ξεκούρασης και τηλεόρασης. Όμως επειδή ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι και εξοπλισμένοι επιβιώσαμε από τη γρίπη και για φέτος! 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

            Ήρθε και ο Φεβρουάριος, ημερολογιακά ο τελευταίος χειμωνιάτικος μήνας. Σε μια μικρή ανασκόπηση μπορεί αυτός ο χειμώνας να ήταν πιο κρύος από τον προηγούμενο δυστυχώς όμως χωρίς ιδιαίτερα χιόνια, κυρίως Θεσσαλονίκη που τα χιόνια πλέον μόνο με τηλεσκόπιο τα βλέπουμε! Το είπα και το ξαναλέω, νοσταλγώ τις ημέρες που χιόνιζε στην Ορεστιάδα, το έστρωνε για τα καλά, έκλειναν τα σχολεία, επικρατούσε για ώρες μια εκκωφαντική ησυχία και έπειτα μικροί και μεγάλοι ξεχύνονταν στις γειτονιές και στα πάρκα να χαρούν το χιόνι. Μαζί τους και εμείς με την όμορφη παρέα μας, πρώτα απολαμβάναμε το καφεδάκι μας σε κάποιο μαγαζί, το χιόνι έπεφτε έξω και μέσα στην ζεστούλα οι συζητήσεις ζωηρές και το κέφι απερίγραπτο και στην συνέχεια γινόμασταν παιδιά και παίζαμε χιονοπόλεμο, κυλιόμασταν στο χιόνι, βγάζαμε φωτογραφίες….Ευτυχώς αυτές οι ανεκτίμητες στιγμές θα μας συντροφεύουν για πάντα, γιατί η παρέα της Ορεστιάδας μπορεί να μην υπάρχει έτσι όπως την ξέραμε, όμως τα συναισθήματα και οι σχέσεις υπάρχουν ακόμα………

Καλό μήνα φίλοι μου, όπου και να βρίσκεστε να περνάτε όμορφα!