ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

            Τον προηγούμενο μήνα και συγκεκριμένα από τις 30 Αυγούστου που είχαμε την επέτειο μας με έπιασε πάλι μια έντονη επιθυμία να μπω στην κουζίνα και να δοκιμάσω συνταγές, κυρίως γλυκές μιας και σε αυτήν την εγκυμοσύνη τα φρούτα και τα γλυκά έχουν την τιμητική τους. Έτσι, στην επέτειο μας ήθελα να προσφέρω ένα όμορφο και γλυκό  πρωινό στον Κυρ και κατέληξα σε τηγανίτες με μέλι τις οποίες προσπάθησα να κάνω σε σχήμα καρδιάς, εντάξει δεν μου βγήκε τέλειο αλλά η γεύση μας αποζημίωσε. 

Έπειτα μου κόλλησε να κάνω το κλασικό κουλούρι Θεσσαλονίκης με σουσάμι, η συνταγή που βρήκα ήταν αρκετά καλή και για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι μάλλον τα πέτυχα.

Οι μέρες του Σεπτεμβρίου κυλούσαν και εγώ ήθελα το σπίτι να μοσχομυρίσει από φρούτα, οπότε κατέληξα για αρχή σε ένα πεντανόστιμο και απλό κέικ μπανάνας (φωτογραφία δεν πρόλαβα να τραβήξω) και στην συνέχεια σε ένα κέικ με μήλα.

Τέλος, στην γιορτή του Κυρ (29/09) ετοίμασα τρουφάκια με δύο γεύσεις, με ζαχαρούχο γάλα η μία και με κακάο η άλλη και έπαιξα με την επικάλυψη. Τα πήρε να κεράσει στο σχολείο και δεν γύρισε ούτε ένα, πραγματικά μεγάλη επιτυχία αυτό το εύκολο γλυκάκι, σίγουρα θα το έχω στα υπόψη και για άλλες γιορτές.  

Καλωσορίζοντας  τον Οκτώβρη είπα να κάνω μια παύση από τα γλυκά γιατί με μάλωσε η αιματολόγος μου από την καθημερινή κατανάλωση τους, ευτυχώς τα κιλά που πήρα μπήκαν τα περισσότερα στην κοιλιά και μπορώ ακόμα να με βλέπω στον καθρέφτη, βέβαια λένε ότι αρκετά μπαίνουν στο τρίτο τρίμηνο, ελπίζω όμως να την βγάλω καθαρή και να μην φουσκώσω και άλλο σαν μπαλόνι! Να έχετε ένα καλό Σ/Κ και να περάσετε ακόμα καλύτερα...

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΛΩΤΣΑΕΙ

            Η εγκυμοσύνη για μένα έγινε αληθινή την πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι υπάρχει μέσ α στην κοιλιά μου, μια ελαφριά αίσθηση σπρωξίματος από μέσα προς τα έξω, κάτι να κουνιέται χωρίς όμως να είναι περίεργο αλλά αντίθετα κάτι που μου δημιούργησε μια αίσθηση πρωτόγνωρη, μια ανεπανάληπτη εμπειρία! Πάντα προσπαθούσα να φανταστώ από τις περιγραφές φίλων και συγγενών για το πώς είναι όταν κλωτσάει το μωρό, όμως πραγματικά μέχρι που έφτασε η στιγμή να το ζήσω και να το ζω ακόμα η φαντασία μου δεν πλησίαζε ούτε στο ελάχιστο αυτό το μαγικό συναίσθημα! Πλέον μπαίνοντας  σε λίγες μέρες στον 8^ο μήνα το μωρό έχει μεγαλώσει τόσο ώστε όχι μόνο κλωτσάει αλλά βάζει και δύναμη, η αγαπημένη μας θέση είναι να βρίσκουμε στόχο τη δεξιά πλευρά της μανούλας και να την ταράζουμε, τολμώ να πω ότι κάποιες φορές με πονάει και λίγο! Αστεία φαίνεται η κοιλιά μου όταν προσπαθεί να αλλάξει θέση/στάση και τότε έχουμε πραγματικό show, βλέπεις μια κοιλιά να ανεβοκατεβαίνει μέχρι να βολευτεί. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές η πίεση που ασκεί στα τοιχώματα της κοιλιάς μου είναι απίστευτη, όχι αγάπη μου όσο και να σπρώχνεις δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις από εκεί, εκτός του ότι είναι νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο! Μια φίλη μου που έχει δύο παιδιά στο δημοτικό μου έλεγε ότι θα ήθελε να ξαναμείνει έγκυος μόνο και μόνο για την αίσθηση του μωρού όταν βρίσκεται μέσα σου, τις κινήσεις του, τις κλωτσιές του, αυτή την μοναδική επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ της μητέρας και του παιδιού.  Θα συμφωνήσω, όμως πλησιάζοντας στην τελική ευθεία γίνομαι ανυπόμονη και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως θα είναι και οι κλωτσιές του εκτός κοιλιάς, προσπαθώ να φανταστώ τη φατσούλα του και πως το κρατάω στην αγκαλιά μου! Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή όμως απολαμβάνουμε τη μόνη επικοινωνία που ξέρει και τη ξέρει πολύ καλά…..

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Αυτό το καλοκαίρι ήταν από τα πιο όμορφα αλλά και αγχωτικά καλοκαίρια της ζωής μας. Η εγκυμοσύνη μας δημιούργησε απερίγραπτη χαρά αλλά και ανησυχία για το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα. Περιορίσαμε τις διαδρομές και τις εκδρομές όπως άλλες χρονιές και περάσαμε τον περισσότερο καιρό στην Χαλκιδική και λίγες μέρες στην Δράμα. Η αφόρητη ζέστη που είχε αυτό το καλοκαίρι σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη δεν διευκόλυνε και πολύ τα πράγματα, ευτυχώς κάναμε αρκετά μπάνια στη θάλασσα και ξεκουραστήκαμε πολύ. Για την Δράμα αγοράσαμε με τα αδέρφια μου μια μεγάλη πισίνα, τοποθετήσαμε μια αιώρα και ένα τραμπολίνο και έγινε η αυλή της μαμάς μου χώρος αναψυχής, μικροί και μεγάλοι με περίσσιο ενθουσιασμό χαρήκαμε όμορφες στιγμές, δηλαδή εκτός από εμένα που δεν δοκίμασα για ευνόητους λόγους τίποτα από τα παραπάνω αλλά θα περιμένω του χρόνου με το μωράκι μου να τα χαρώ εις διπλούν! Οι φωτογραφίες που τραβήξαμε φέτος ήταν λίγες σε σχέση με άλλες χρονιές και αφορούσαν κυρίως εμένα και την κοιλιά μου! Οπότε δεν έχω και πολλές στιγμές να μοιραστώ μαζί σας, εξάλλου τις σημαντικότερες τις μοιράστηκα στην προηγούμενη ανάρτηση. Στην επιστροφή μας από τις καλοκαιρινές διακοπές μας περίμενε πολύ δουλειά στο σπίτι, τον Κυρ δηλαδή γιατί εγώ δεν μπορούσα να κάνω και πολλά, το δωμάτιο που είχαμε για γραφείο έπρεπε να διαμορφωθεί σιγά σιγά σε βρεφικό, να αδειάσει, να το βάψει κ.τ.λ. . Δεν μπορώ να πω ότι ολοκληρώθηκε, αλλά η δύσκολη δουλειά έγινε. Μόλις το ετοιμάσουμε εξ ολοκλήρου θα ανεβάσω φωτογραφίες. Κάπως έτσι κύλησε για εμάς αυτό το καλοκαίρι και τολμώ να πω ότι το Φθινόπωρο μας βρήκε αρκετά ξεκούραστους αλλά και με πολλά πράγματα που πρέπει να δρομολογηθούν.  Προσπαθώ να μην αγχώνομαι γιατί στο τέλος, όπως έδειξε και η ιστορία, όλα έρχονται όπως πρέπει και στην ώρα τους…..